Oostenrijks-Zwitsers thema
Geplaatst: 11 sep 2021, 15:27
Beste mede-forummers,
Mijn naam is Roel en sinds dit jaar begonnen met de bouw van een modelbaan. Ik denk dat iedereen op dit forum wel begrijpt hoe het voelt om, na de kinderjaren, jong volwassen worden, volwassen worden en zelf kinderen op de wereld zetten dan eindelijk van start te gaan. Het is altijd blijven kriebelen en afgelopen februari was het dan zover.
Ik ben altijd een fan geweest van de Alpen en daarom is mijn thema Oostenrijks-Zwitsers. Dit is meer puur voor het materieel dan wel voor het landschap. Aangezien mijn achtergrond meer technisch dan creatief is, zie ik voor mij een uitdaging in de scenery. Ik was altijd onder de indruk hoe sommige leden (in mijn geval alle leden:p) op het n-spoorforum hun hobby bedreven. Echter voelde ik nooit echt de behoefte om iets te posten.
Met dit nieuwe platform online, bedacht ik mij vandaag: laat ik ook eens iets neerzetten. Wie wat wat daar nog eens uitkomt. Ik kom sinds februari bij Martin in de winkel (is voor mij het dichtste bij en dan nog bijna 1,5u sturen) maar ook online wil ik nog wel eens iets bij de overige shops weghalen. De service en hulp die ik tot heden heb gehad, heeft mij geholpen te komen waar ik nu ben met mijn hobby. Hiervoor wil ik een ieder bedanken.
Waarom begon het eigenlijk weer te kriebelen? De oudste ging het huis uit dus er kwam een extra kamer vrij. De tafel heeft de afmeting 3,40x1,20 (boventafel/scenery) en een helix 1,0x1,0 van Markelburg. Ik had geen zin om zelf zo'n ding in elkaar te knutselen.
Verder heb ik mij destijds laten voorlichten door Martin en ja hoor het werd Dinamo. Ik hoor mensen al zeggen: uiteraard hahaha. Ik vind het leuk om zelf te klooien. Echter zijn het wel heel veel draadjes, TM44, OC32 en noem maar op waar ik van te voren nooit heb beseft hoeveel werk er in zou gaan zitten. Met mijn Civiel Technische achtergrond is elektronica toch echt wel een ding hoor. Je bent gewoon bang dat je net als vroeger met de oude versterkers en boxen een rookpluim op de kamer creëert door stupidity. Martin maar ook Marcel en Arnaud hebben mij voldoende moed ingepraat en ook geduldig meermaals bepaalde stappen doorgenomen zodat ook ik het begreep. Bottomline van dit verhaal: het lijkt veel moeilijker dan het is.
Goed. Afgelopen februari dus begonnen met de kamer leeg maken en de tafel in elkaar zetten.


Op de linker achtergrond is mijn zojuist aangekochte stapel XPS gestald.
Uiteraard heb ik goed gelezen én geluisterd. Er moest eerst een proefopstelling komen. Eerst een simpel rondje met 1 wissel. Later (wel) drie geschakelde wissels. Mijn complexe (proef)wisselstraat.


Wat ik vies vond tegenvallen, was het lassen van de draden. Na verloop van tijd word je wel handiger maar toch.
Na mijn eerste proefbaantje op het dikke XPS heb ik besloten de rails niet op dit spul te gaan bouwen. Voor mij persoonlijk werkte het niet prettig. Ik ga hier wel de aankleding verder mee maken want laten we eerlijk wezen: het werkt makkelijker dan hout. De groene 3mm onderplaat werkt prima.
Zodra ik tevreden was met mijn werkende complexe wisselstraat, heb ik de tafel verder afgemaakt en begonnen met de helix in elkaar te zetten met onverwachte hulp. En ja hij is wat zwaar voor de Markenburg xps.


Na het helix-avontuur waren de eerste sporen van het schaduwstation aan de beurt:


De rails en wissels leg ik vast met boekbinderslijm en punaises als tijdelijke hulp. Dit werkt prima op de gebruikte ondergrond. Zodra de rails vastliggen, ben ik stapsgewijs begonnen met draadjes lassen. Uiteraard moesten de TM44 en OC32+relais voor de polarisatie van de puntstukken en (naar later inzicht) relaisgestuurde blokken ook een plekje onder de tafel krijgen.

En toen besefte ik mij dat het monteren van servo's niet moeilijk is als je maar genoeg ruimte hebt onder de tafel. Dus op de rug en met hulp van mijn vriendin de servo op de juiste positie vast zetten. Ik kan immers niet door de tafel heen kijken.

Dit was het moment dat ik besefte dat het wellicht handiger was geweest om modules te bouwen. Maar puur vanwege het feit dat dit mijn eerste baan van formaat is en toch wat spannend, heb ik de keuze voor modulair bouwen snel losgelaten voor het schaduwstation. als het puur voor die 44 servo's was.....
Ik meen gelezen te hebben dat ik maar 10 foto's kan uploaden in een post dus ga ik hieronder verder.
Mijn naam is Roel en sinds dit jaar begonnen met de bouw van een modelbaan. Ik denk dat iedereen op dit forum wel begrijpt hoe het voelt om, na de kinderjaren, jong volwassen worden, volwassen worden en zelf kinderen op de wereld zetten dan eindelijk van start te gaan. Het is altijd blijven kriebelen en afgelopen februari was het dan zover.
Ik ben altijd een fan geweest van de Alpen en daarom is mijn thema Oostenrijks-Zwitsers. Dit is meer puur voor het materieel dan wel voor het landschap. Aangezien mijn achtergrond meer technisch dan creatief is, zie ik voor mij een uitdaging in de scenery. Ik was altijd onder de indruk hoe sommige leden (in mijn geval alle leden:p) op het n-spoorforum hun hobby bedreven. Echter voelde ik nooit echt de behoefte om iets te posten.
Met dit nieuwe platform online, bedacht ik mij vandaag: laat ik ook eens iets neerzetten. Wie wat wat daar nog eens uitkomt. Ik kom sinds februari bij Martin in de winkel (is voor mij het dichtste bij en dan nog bijna 1,5u sturen) maar ook online wil ik nog wel eens iets bij de overige shops weghalen. De service en hulp die ik tot heden heb gehad, heeft mij geholpen te komen waar ik nu ben met mijn hobby. Hiervoor wil ik een ieder bedanken.
Waarom begon het eigenlijk weer te kriebelen? De oudste ging het huis uit dus er kwam een extra kamer vrij. De tafel heeft de afmeting 3,40x1,20 (boventafel/scenery) en een helix 1,0x1,0 van Markelburg. Ik had geen zin om zelf zo'n ding in elkaar te knutselen.
Verder heb ik mij destijds laten voorlichten door Martin en ja hoor het werd Dinamo. Ik hoor mensen al zeggen: uiteraard hahaha. Ik vind het leuk om zelf te klooien. Echter zijn het wel heel veel draadjes, TM44, OC32 en noem maar op waar ik van te voren nooit heb beseft hoeveel werk er in zou gaan zitten. Met mijn Civiel Technische achtergrond is elektronica toch echt wel een ding hoor. Je bent gewoon bang dat je net als vroeger met de oude versterkers en boxen een rookpluim op de kamer creëert door stupidity. Martin maar ook Marcel en Arnaud hebben mij voldoende moed ingepraat en ook geduldig meermaals bepaalde stappen doorgenomen zodat ook ik het begreep. Bottomline van dit verhaal: het lijkt veel moeilijker dan het is.
Goed. Afgelopen februari dus begonnen met de kamer leeg maken en de tafel in elkaar zetten.


Op de linker achtergrond is mijn zojuist aangekochte stapel XPS gestald.
Uiteraard heb ik goed gelezen én geluisterd. Er moest eerst een proefopstelling komen. Eerst een simpel rondje met 1 wissel. Later (wel) drie geschakelde wissels. Mijn complexe (proef)wisselstraat.


Wat ik vies vond tegenvallen, was het lassen van de draden. Na verloop van tijd word je wel handiger maar toch.
Na mijn eerste proefbaantje op het dikke XPS heb ik besloten de rails niet op dit spul te gaan bouwen. Voor mij persoonlijk werkte het niet prettig. Ik ga hier wel de aankleding verder mee maken want laten we eerlijk wezen: het werkt makkelijker dan hout. De groene 3mm onderplaat werkt prima.
Zodra ik tevreden was met mijn werkende complexe wisselstraat, heb ik de tafel verder afgemaakt en begonnen met de helix in elkaar te zetten met onverwachte hulp. En ja hij is wat zwaar voor de Markenburg xps.


Na het helix-avontuur waren de eerste sporen van het schaduwstation aan de beurt:


De rails en wissels leg ik vast met boekbinderslijm en punaises als tijdelijke hulp. Dit werkt prima op de gebruikte ondergrond. Zodra de rails vastliggen, ben ik stapsgewijs begonnen met draadjes lassen. Uiteraard moesten de TM44 en OC32+relais voor de polarisatie van de puntstukken en (naar later inzicht) relaisgestuurde blokken ook een plekje onder de tafel krijgen.

En toen besefte ik mij dat het monteren van servo's niet moeilijk is als je maar genoeg ruimte hebt onder de tafel. Dus op de rug en met hulp van mijn vriendin de servo op de juiste positie vast zetten. Ik kan immers niet door de tafel heen kijken.

Dit was het moment dat ik besefte dat het wellicht handiger was geweest om modules te bouwen. Maar puur vanwege het feit dat dit mijn eerste baan van formaat is en toch wat spannend, heb ik de keuze voor modulair bouwen snel losgelaten voor het schaduwstation. als het puur voor die 44 servo's was.....
Ik meen gelezen te hebben dat ik maar 10 foto's kan uploaden in een post dus ga ik hieronder verder.